ای کاش در این تنهایی در آغوشم بودی

برای لحضه ای با تو بودن را احساس میکردم

این چه دردی است که تو را میبینم ونمیتوانم بگویم

دوستت دارم

ای کاش شیشه غرورم می شکشت تا فریاد بزنم

ولی افسوس که می ترسم وگوشی شنوا نیست

ای کاش روزی تو را از یاد ببرم

تا چشمانم رنگ خواب را حس کند

تا خواب های رنگی ام تمام شود تا از نبودنت در تنهایی خود زار بزنم

کاش می دانستی که با تمام وجود تو را می خواهم

ولی افسوس که گوشی شنوا نیست

 

ای کاش اینجا بودی

 

وگرمای وجودت از این خواب زمستانی نجاتم می داد حال که

 

این جا نیستی بگذار فریاد بزنم  تا امواج صدایم گوشت را نخراشد

دوستت دارم

دوستت دارم